O pewnej operacji

[źródło]

Kolejnych czterdzieści pięć minut Sauter i jego najstarszy syn, który mu asystował, nie zapomnieli do końca życia. Bez narkozy, nie mając wiedzy o bakteriach, infekcjach i antyseptyce, przy użyciu jedynie szczypców, noża i nożyczek, Sauter próbował na siłę wyjąć macicę. Gdy jego próby zakończyły się niepowodzeniem, zaczął na ślepo przecinać dookoła szyjkę macicy. Po dwudziestu minutach i to udało mu się tylko częściowo. „Cierpliwość pacjentki się kończyła. Prosiła o przerwanie [...]". Sauter nie widział jednak już odwrotu. dodawał więc kobiecie odwagi, „aby ważyć się na ostateczność". W ciągu kolejnych dwudziestu minut udało mu się wreszcie rozciąć tkankę między jelitem, pęcherzem a macicą, zatamować krwawienia octem i przedostać się do jamy brzusznej. Przeciął ścięgna nożycami. Chwilę później drżącymi rękoma wyjął chory organ. Czystą, jak sądził, wełną zatkał otwór, który pozostał w miejscu szyjki macicy. Jego ostatnia uwaga brzmiała: „Pacjentka mężnie wytrzymała. Po operacji powiedziała tylko << Już czas, tracę przytomność>>".

[Jürgen Thorwald, Ginekolodzy, przeł. Anna Wziątek, Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2016, str. 224/225] - rok 1822