Podsumowanie literackie 2013

Ten rok był dla mnie bardzo bogaty literacko. Odkryłam kilka nowych fascynacji (Karpowicz, Twardoch, Kącki, Wodecka), rozsmakowałam się w czeskiej literaturze, zaczęłam wypożyczać książki z biblioteki, by powrócić do tych, których nie można już kupić  lub otrzymać recenzenckich egzemplarzy.

Nie chwalę się, ile lektur mam na koncie, choć jest ich więcej niż w zeszłym roku. Fakt, że spisuję przeczytane książki, ale moje podsumowanie opiera się na zasadzie: nie patrz w kajet, tylko wyszukaj w pamięci, bo tylko to, co mi w myślach utkwiło warte jest polecenia. Zapraszam zatem do poznania moich typów. Z góry uprzedzam, że lista zawiera książki przeczytane przeze mnie w mijającym roku, a nie tylko te, które ukazały się w 2013. No to lecimy:

1. Szczepan Twardoch „Morfina" - do tej pory jak myślę o tej książce mam ciarki na wspomnienie tajemniczej postaci, która towarzyszy głównemu bohaterowi.

2. Bohumil Hrabal „Zbyt głośna samotność" uwielbiam bohaterów, którzy  życie spędzają wśród książek, są oderwani od rzeczywistości i tworzą swój magiczny świat, z którego nie chcą wychodzić. Ja również lubię w nim przebywać.

3. Marcin Kącki „Lepperiada" , „Maestro" - mocne rzeczy, Kącki ujął mnie swoim uporem i bezkompromisowym ujawnianiem prawdy. To wg mnie współczesny mistrz reportażu śledczego.

4. Swietłana Aleksijewicz „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety"- nigdy wcześniej nie spotkałam się z taką perspektywą przedstawienia wojny. Aleksijewicz ujęła mnie nie tylko różnorodnością bohaterek, ale również sposobem narracji i językiem.

5. Ladislaw Fuks „Palacz zwłok" - zaskakujące zakończenie mocno podziałało na moje emocje. Aż mi się nóż w kieszeni otwiera na samo wspomnienie.

6. Elif Shafak „Sufi", „Honor", „Pchli pałac" - dla tych, którzy czytają mojego bloga umieszczenie Safak na liście nie jest chyba zaskoczeniem :)

7. Marzanna Graff „Artur Barciś. Rozmowy bez retuszu" - niezwykle ciepły obraz jednego z najbardziej znanych drugoplanowych  polskich aktorów. Barciś ujął mnie skromnością i optymizmem, po tej książce do pokoju wpadło mi kilka słonecznych promyków.

8. Irena Dousková „Dumny Bądźżeś", Oniegin był Ruskiem"- urocza czeska proza, lekka i dowcipna, dokładnie taka, jaką lubię na poprawę humoru.

9. Dorota Wodecka „Polonez na polu minowym" - kobieta mnie zaskoczyła świetnymi wywiadami, które tak naprawdę są rozmowami nie tylko o książkach, ale o tym co nas uwiera. Wodeckiej udało się naciągnąć pisarzy na bardzo intymne zwierzenia.

10. Janusz Rudnicki „Trzy razy tak!" - bo go uwielbiam, bo bawi mnie do łez i od lat nie obniża swojego poziomu.

11. Wisława Szymborska „Błysk rewolwru" - poznałam Szymborską z innej perspektywy, przepięknie opisana historia życia pisarki, a do tego niesamowicie wydana. Ujęły mnie zdjęcia pierwszych opowiadań, w których Szymborska waliła byki ortograficzne :)

12. Astrid Lindgren „Pippi Pończoszanka" - lubię wracać do lektur z dzieciństwa.

13. Kathryn Stockett „Służące" - pośmiałam się, zadumałam, polubiłam bohaterów. Trzeba czegoś więcej?

14. Marian Pilot „Pantałyk"- ujął mnie gawędziarski styl i prowincjonalny klimat tych opowiadań oraz nietuzinkowi bohaterowie.

15. Ignacy Karpowicz „Ości", „Cud", „Balladyny i romanse" - no cóż mogę rzecz, zaiskrzyło od pierwszej strony i iskrzy nadal. Taki rozmach narracyjny ma jeszcze Joanna Bator, ale Karpowicz bardziej gmatwa fabułę, robi to jednak w taki sposób, że wszystko się ze sobą splata. Uwielbiam go za oryginalnych bohaterów, ciekawe rozwiązania fabularne i za język- dowcipne porównania, metafory, skojarzenia, zabawy intertekstualne. Miodzio.

16. Angelika Kuźniak „Papusza" -  jeden z najlepszych reportaży biograficznych, jaki dane mi było przeczytać. Kuźniak oddała głos Papuszy, zachowując urok języka i charakter bohaterki. Udało jej się ukazać cały tragizm postaci.

17. Małgorzata Rejmer „Bukareszt. Krew i kurz" - literacko genialny, wciągający, czytałam z rumieńcami na policzkach. Tym bardziej, że Rumunia jest dla mnie ziemią nieznaną.

18. Petra Hůlová „Plastikowe M3, czyli czeska pornografia"- uwielbiam prozę lingwistyczną, a to co ta pisarka zrobiła z językiem, to istna rozpusta.

19. Martin Šmaus „Dziewczynko, roznieć ogienek" - kolejna książka o Cyganach. Losy Andriejka poruszyły mnie bardzo, chyba nie ma takiej postaci literackiej, której tak szczerze współczuję.

20. Jolanta Krysowata „Skrzydło Anioła"- zbeletryzowany reportaż o tajnym ośrodku dla sierot koreańskich. Temat mnie zaciekawił, bo znam rejony, o których pisze Krysowata. Nie zawiodłam się. Dziennikarka nie dość, że potrafiła dotrzeć do mnóstwa osób, które pracowały w Płakowicach, to jeszcze wykazała się literackim talentem i stworzyła tekst przypominający dobrze skonstruowaną powieść.