O zaletach edukacji słów kilka

Moja rodzina od strony Taty pochodzi z Ukrainy, a dokładnie spod Tarnopola, a jeszcze dokładniej z takiej małej wioseczki Zaścianocze spod Trembowli. Wprawdzie część rodziny od strony Łomnickich ma szlacheckie korzenie, ale raczej zaliczali się do bardzo zubożałej szlachty, co to tylko kawalątek niewielki ziemi miała, a dom, w którym mieszkali nawet mini-willi nie przypominał, co dopiero mówić o jakimś dworku. Praprababcia Anna jednak była kobietą dystyngowaną i choćby na chleb miało brakować, służba w domu musi być. I była. 

Babuleńka zatrudniała trzech parobków, a ponieważ była niej kobieta światła, w każdy wieczór zwoływała służbę, kazała wyciągać zeszyty i uczyła swych pomagaczy czytać i pisać.

Po II wojnie światowej rodzina przeprowadziła się do domu w Nowej Rudzie, tu już służba nie była potrzebna, więc każdy z parobków poszedł w swoją stronę.

Po latach Praprababcia dostała z Ameryki list, a w nim podziękowania za edukację. Okazało się, że jeden z chłopaków wyemigrował i ułożył sobie życie w Ameryce. Gdyby nie ona, nie umiałby czytać i pisać, a wtedy nie wiadomo jakby potoczyły się jego losy.

Taką to miałam Praprababcię!