Miąższ- Kalambur, Wrocław

Są niedefiniowalni. Sami o sobie mówią, że jedzie od nich wiochą- wieśniaczy zespół po prostu. Z Lublina. Wystarczy na nich popatrzeć:

Joanna Zawłocka- wokalistka, ale też i grajka gitarowa (na koncercie grała na takiej malutkiej gitarce, takiej zabawkowej). Odziana zazwyczaj w finezyjne sukienki, zwiewne. Do tego buty w cekiny (dopuszczalna jest też opcja nieobuta). Na głowie kwietny ma wianek i burzę złocistych lekko falowanych włosów.

                

Sebastian Pikula - grajek gitarowy, czasem sięga po organki.  Zarośnięty wciśnięty w kolorowe ogrodniczki.

Krzysztof Gadzało- ma wieeelki kontrabas. O taki:

 Przejawia również talent do grania na pile. Spodnie pomarańczowe z uczepionym do nogawki człowieczkiem.

Oto przed Wami, moi kochani, Miąższ- zespół barwny i w swej miąższowatości wręcz wyśmienity.

Biografia

Historia Zespołu sięga daleko poza granice pojmowania, kosmosu granicę dobrego smaku. Zdarzyło sie to dawno temu, kiedy podczas muzycznej bibki Aśka, Seba i Karolo wyszliśmy na dach by spalić wszytek smutek zrolowany w zakupionej w kiosku bibule. Na 11 piętrze w szybie dźwigowym było ciemno, smutek znikał w mgnieniu oka a naszym oczom ukazała się mała postać , a za nią jasne pęknięcie - tak to pękło sklepienie kosmiczne albo po prostu ta dziura juz tam była i wyglądała jak zsyp na śmieci tylko bardziej podłużna a na niej stał GŻDACZ , Tak to Gżdacz opowiedział nam o jego krainie , to on dał nam spróbować tiritongi i parury, to on pokazał nam ścieżkę a my w naszym świecie już po prostu nią podążamy i wcale nie śladem białego królika tylko małego GŻDACZA !!! W sumie do końca nie wiem czy to Gżdacz czy nasza schizofrenia ale coś ogólnie powoduje zakrzywianie czasu i przestrzeni , powoduje to, że nasza muzyka jest kremem do wysadzania miasta, jest "kochołtem s jednym cydłem" jest odtrutką na zło i szary z czarnym .
To Maciej Wojtyszko i książka Bromba i inni otworzyła oczy :

„Kiedy biegam, to jestem biegaczem,
kiedy fruwam,
to jestem fruwaczem,
kiedy się boję,
to jestem baczem,
a tak w ogóle to jestem Gżdaczem.
Więc podziwiaj mnie i patrz:
Jestem fruwający Gżdacz!”

A my do Miąższu dodajemy TIRITONGĘ I PARURĘ wiec strzeżcie się jeśli sumienia macie nieczyste. (informacja pochodzi z profilu zespołu na myspace, tam również znajdziecie ich utworki).

Ich muzyka to połączenie reggae, jazzu, bossa novy, avant-popu i sama jeszcze nie wiem czego. A, wiem- niesamowitej witalności, energii, dynamitu i absurdu. Nie mam pojęcia, kto pisze teksty, ale wiem jedno- na pewno nie mają one proweniencji ziemskiej. Oni są po prostu z kosmosu i rozsyłają kosmiczną energię, o czym mogłam się wczoraj osobiście przekonać na koncercie.

W Kalamburze, małej, artystycznej knajpce Miąższ miękko w uszy wsiąkał, a wibrujący głos Asi wwiercał się we wszystkie zakamarki duszy i serca. Dziewczyna wokalnie jest niesamowita (wizualnie również :), jak i cały zespół).

Zaczęli od piosenki integracyjno-improwizacyjnej - „Odzież".  Asia skomentowała w sposób śpiewający garderobę niektórych osobników zgromadzonych w Kalamburze, przy okazji witając się z całą publiką. A później już było swojsko,  imprezowo i kabaretowo. Spłakałam się ze śmiechu, wzruszyłam, estetycznie podbudowałam swoje artystyczne potrzeby.

Był wątek lokalny:

 i wątek bajeczny o pewnym królu:

i wątek awangardowy, którego już nie udało mi się nagrać, ale możecie sobie odsłuchać to cudeńko TUTAJ

do tego wątek obojętnościowy (Tarapaty) i hit nad hitami, piosenka, która została odśpiewana gromko przez wszystkich, a tytuł jej : „Gówno i cebula".

Cóż rzec więcej mogę? Miąższ rozpływa się w uszach. Po prostu.