Erykah Badu- Wyspa Słodowa- Wrocław

Wychodzę z założenia, że wszystkiego w życiu powinno się spróbować, jeżeli tylko okazja ku temu się nadarza, bo lepiej jest żałować czegoś, co się zrobiło, niż ubolewać nad tym, że podobna okazja się nigdy nie nadarzy.  Dlatego jestem otwarta na wszelkie kulturalne atrakcje. Koncert metalowy? Spoko, czemu nie? Opera- byłam, intuicyjnie czułam,  że mnie w fotel nie wciśnie i moja intuicja mnie nie zawiodła- nigdy więcej opery, ale spróbowałam. Gitarowy festiwal, taki klasyczny? Jasne! Wystawa ceramiki? Się obejrzy. Oczywiście, jestem kombinatorką i wszystkie te atrakcje zazwyczaj udaje mi się zobaczyć bez kuracji odchudzającej dla mojego portfelika. A bo tu jakiś konkursik, jakaś wejściówka, coś gdzieś za darmo. To są uroki Wielkiego Miasta- kultury ci tu pod dostatkiem i wystarczy tylko orientować się gdzie zaglądać , by być na bieżąco. Po tym przydługim wstępie...

Od długiego już czasu trąbiono wszem i wobec, że do Wrocławia przyjeżdża gwiazda światowego soulu – Erykah Badu. Coś mi się tam o uszy obiło, coś tam gdzieś słyszałam, jakiś utwór, ale generalnie nie jest to muzyka, której oddaję się z pasją. Powiem inaczej- soulu w ogóle nie słucham. Ale, jak pisałam wyżej- wszystkiego w życiu trzeba spróbować. No to spróbowałam. W piątek wzięłam udział w konkursie i...wygrałam wejściówki na koncert Eryki. Oczywiście, głupi ma szczęście, ale nie do końca musi być pięknie. W niedzielę, dzień koncertu, lało jak z cebra. No co za złośliwość.! Ale nic to, wzięłam parasolkę i poczłapałam na Wyspę Słodową. Trafiłam akurat na koncert Mariki, która supportowała amerykańską wokalistkę. Pobujałam się, bo w sumie też nie znałam Mariki, ale nawet nie było tak źle. Dziewczyna trochę rozruszała publiczność, ale co z tego skoro później publiczność znów zastygła, czekając na spóźnioną 1, 5 h Gwiazdę... I powiem szczerze- szlag mnie jasny na miejscu trafiał, co za organizacja?! Ludzie stoją, mokną, koncert miał się rozpocząć o 20:30, a rozpoczął się przed 22:00. W międzyczasie puszczali z głośników jakąś debilną piosenkę, która stylistycznie przypominała mi country. Wreszcie się zlitowali i wrzucili na scenę Dj-a, a w końcu pojawiła się i sama Eryka.

Powiem tak- od strony artystycznej – bez zarzutu. Kontakt z publicznością świetny, emocje na scenie sięgały zenitu, głos Eryki przeszywał każdą komórkę, ale...to jednak nie jest ten typ muzyki, który u mnie żre koncertowo. Byłam, posłuchałam i ...pewnie niedługo zapomnę, kim jest Eryka Badu. Zlinczujecie mnie? ;).

Niestety, zdjęć nie udało mi się zrobić, ale na pocieszenie wrzucam utworek, który mi się podoba. Miłego słuchania.