Anna Moczulska "Bajki, które zdarzyły się naprawdę"

Autorka: Anna Moczulska

Tytuł: Bajki, które zdarzyły się naprawdę

Wydawnictwo: Znak literanova

Rok wydania: 2015

Chcecie bajki? Oto bajka... A nawet cała antologia bajek. O Śpiących Królewnach - w tych rolach trzy siostry Jagiellonki; o Kopciuszkach - Elżbiecie Rakuszance, Katarzynie I, Annie Leonowens i Zofii Chotek; o Księżniczkach na ziarnku grochu - Jane Grey, Teresie Kunegundzie Sobieskiej, Karolinie Matyldzie Hanowerskiej, Elizie Radziwiłłównie i Stefanii Kotyldzie Koburg. Są też trzy Królewny Śnieżki - Halszka z Ostroga, Barbara Radziwiłłówna (a tak naprawdę główna opowieść krąży wokół Bony Sforzy) oraz Elżbieta Bawarska. I do tego dorzućmy jeszcze kilka scenariuszy Pięknej i Bestii, w których role wcielili się Klara Zach i Kazimierz Wielki, Joanna Szalona i Filip Piękny (no i kto w tym zestawieniu jest bestią, no kto?), Maria I Tudor i jej rodzina, Sydonia von Borck i Ernest Ludwik Piękny, a na koniec Joanna Grudzińska i Konstanty Pawłowicz Romanow. Uff... To już wszyscy - znacie ich?

Na pewno kilka z wymienionych nazwisk gdzieś wam się obiło o uszy, ale teraz macie jedyną i niepowtarzalna okazję, by zapoznać się z ich losami w dość nietypowy sposób.

Anna Moczulska nie jest historykiem, jest kimś więcej - poznawanie przeszłości i interpretowanie losów historycznych postaci jest jej pasją. Czyta więc mnóstwo, wyszukuje smaczki, ploteczki, ciekawostki, a przede wszystkim próbuje zrozumieć uczucia swoich bohaterek, empatycznie wniknąć w ich rzeczywistość. Swoje interpretacje i opowieści prezentuje na blogu „Kobiety i Historia", więc książka „Bajki, które zdarzyły się naprawdę" są naturalnym ciągiem dalszym dzielenia się swoją pasją. Tylko sposób opowiadania jest nietypowy.

We wstępie autorka pisze: Wpisałam losy swoich bohaterów w scenariusze bajek, starając się unikać tego niezrozumiałego poczucia wyższości, jakie często towarzyszy publikacjom historycznym. Ta książka w najmniejszym stopniu nie rości sobie pretensji, by się do nich zaliczać. Owszem, opowiadam o prawdziwych ludziach, trzymam się faktów, nowych nie wymyślam, dołożyłam nawet na końcu bibliografię, ale akcenty rozmieszczam według własnego widzimisię. I dlatego hierarchia wartości jest tu nieco inna niż dla historyka z dyplomem. W książce Anny Moczulskiej liczą się przede wszystkim uczucia, namiętności, emocje, a zaletą tych krótkich felietonów jest ich osobisty ton i ciągła obecność autorki w dowcipnych i trafnych komentarzach.

A wygląda to tak: Anna Moczulska wybrała pięć bajek i w ich ramy powciskała swoich bohaterów. Każdy rozdział jest poprzedzony interpretacją wybranej bajki, dzięki temu rozumiemy w jaki sposób biografia realnej księżnej/królowej czy innej hrabianki wpisuje się według autorki w wybrany schemat.

Przyznam szczerze, że pomysł ciekawy, te historie interpretowane według widzimisię blogerki zapędziły również moją wyobraźnię do galopu i gdzieś w głowie zaczęłam snuć własne domysły, rodziły się pytania i historia pisała się dalej. To ciekawe doświadczenie.

Autorka w swych opowieściach przyjmuje kumpleski styl (tak sobie właśnie nazwałam te wszystkie kolokwialne zwroty i nawijkę młodzieżową). Niektórym może to odpowiadać, mnie to jednak drażniło.  Stwierdzenia typu: Eryk (szwedzki król)  co rusz szykuje nowe atrakcje. Pokumał się właśnie z Iwanem Groźnym(...) POKUMAŁ, król się POKUMAŁ, no do mnie to nie przemawia, chociaż jestem w stanie zrozumieć, że taki styl przystoi blogowej narracji, którą autorka przeniosła do książki.

O historii można opowiadać na różne sposoby, wpisanie faktów w ramy bajek (życie wszakże jest dla niektórych bajką, choć nie zawsze ze szczęśliwym zakończeniem) jest ciekawym eksperymentem. To taka Historia w wersji pop, nie tylko dla miłośników bajek.