Zebranie

Nie, ja zła nie jestem. Jestem po prostu tak podminowana,że chyba zaraz eksploduję! Co za ludzie! Trzy godziny na zebraniu, toż to przecież jest jakieś nieporozumienie! Ciężko było, pytania, pretensje. Ja rozumiem,ze ktoś może mieć żal o nie wykonanie jakiś zleceń, ja rozumiem,ze ktoś żąda konkretów i określenia dokładnych terminów, ale...no szanujmy się! Znalazł się taki jeden, co pierwszy raz przylazł na zebranie i się wymądrza i rzuca dyrektywy, bo on nam płaci. A ja mam w dupie te jego płacenie, bo to są marne pieniądze i za taką stawkę to ja nie pozwolę sobie na takie traktowanie. Zresztą, za żadną stawkę sobie nie pozwolę, bo szacunek do siebie mam. Do innych też. Można zgłosić żale,ale kulturalnie, a nie w tak chamski sposób. Szkoda gadać, bo mi się ciśnienie już podnosi. Jednym zdaniem- jestem wydętkowana. Ale też troche mi na duchu raźniej, bo od Was miałam wsparcie duchowe, a takie fizyczne to od Madzi, która była ze mną na zebraniu. Nawet Pani z Gminy już się nade mną zlitowała i mnie broniła. Są jeszcze na świecie dobrzy ludzie :). A jeżeli chodzi o Madzię- prowadzimy razem zebrania, ja omawiam całą roczną działalność, a Madzia jest od spraw księgowych. No i jak my we dwie się dobierzemy, to nie ma na nas bata. Zebranko idzie szybko, przyjemnie, czasem są śmiechy, żarciki i jest ok. Taka druga osoba jest bardzo potrzebna, bo trzeba spisywać wnioski, podliczać głosy, pilnować,żeby wszystko było podpisane, by prowadząca zebranie mogła się skupić na referowaniu, a nie na trym,ze brakuje ciastka, herbaty, czy podpisu pod uchwałą. No i Madzia jest pod tym względem (i pod każdym innym też) najgryfniejsza. I bardzo jej dziękuję za pomoc. 

Jak mi już przyczłapałam do domu po zebraniu, wzięłam odprężający prysznic i chciałam sobie zrobić kawkę zbożową w moim kubeczku. Rano kubeczek umyłam, bo zwykłą kawkę piłam, odstawiłam na suszarkę i poszłam do pracy. W mieszkaniu każdy wie, że tego kubka nie wolno ruszać, bo to mój skarbek, który dostałam od Rodziców. Był ręcznie malowany i miał wygrawerowany napis Dla kochanej córeczki. Właśnie- BYŁ. Szukałam i szukałam, bo został zdjęty z suszarki i ni cholery w żadnej szafce go nie mogłam znaleźć. I znalazłam. W kawałkach. W koszu. Winowajcy jeszcze nie namierzyłam ,bo nikogo nie ma w mieszkaniu, ale jestem tak wściekła, ze może lepiej będzie jak się z tym prześpię... Nie wiecie, ile można dostać za morderstwo w afekcie? Ja wiem, że może wyolbrzymiam, bo to tylko kubek, ale ten był taki specjalny, taki mój, taki jeden jedyny na świecie. Jest mi po prostu smutno i źle. W czym ja jutro wypije kawę?