Julia Fiedorczuk "Nieważkość"

 

Autorka: Julia Fiedorczuk

Tytuł: Nieważkość

Wydawnictwo: Marginesy

Rok wydania: 2015

„Nieważkość" to trzecia prozatorska książka Julii Fiedorczuk. Nie miałam okazji przeczytać poprzedniej powieści i zbioru opowiadań, ale moja znajomość z tą pisarką rozpoczęła się od jej poetyckich tomików. Tak moi drodzy, Julia Fiedorczuk debiutowała jako dama zajmująca się mową wiązaną, co znajduje również odbicie w jej prozatorskich publikacjach. „Nieważkość" bowiem to poetycka opowieść o trzech kobietach, które naznaczyła historia jednego chłopaka.

Helena, Zuzanna i Ewa wywodzą się z małego podwarszawskiego miasteczka. Pewnego dnia w niewyjaśnionych okolicznościach ginie ich wspólny kolega - Mirek, który jest wioskowym dziwadłem. Każda z dziewczynek miała z nim jakąś relację i, mimo że bohaterki rozstały się w dorosłym życiu, tragiczne w skutkach wydarzenie będzie je w swoisty sposób zawsze łączyło.

Zuzanna wyjechała do Warszawy. Pracuje w agencji reklamowej, jeździ po świecie i obraca się w elitarnych środowiskach. Helena ma dwójkę dzieci i codziennie sprząta w ośrodku konferencyjnym. Ewa jest bezdomna, na dodatek wpadła w alkoholizm. Wychowane na jednym podwórku dziewczyny poszły w zupełnie różne strony. Co zatem decyduje o naszym losie? Czy przypadek ma jakieś znaczenie, czy wszystko jest gdzieś zapisane?

„Nieważkość" to nie jest proza otwarta na każdego czytelnika. To powieść wymagająca koncentracji oraz przedkładająca emocje nad fabułę. Fiedorczuk buduje pogłębione psychologicznie postaci, świetnie potrafi oddać charakter każdej ze swoich bohaterek, przeprowadza wiwisekcję ich dusz.

Pisarka świetnie opisuje małomiasteczkową rzeczywistość lat osiemdziesiątych oraz czas dorastania, gdy to rodzą się w nas pierwsze fascynacje, nieśmiałe próby pierwszych zbliżeń, poznawanie własnego ciała. Fiedorczuk skacze po planach czasowych, przeplatając dzieciństwo z dorosłością.

Przyznam szczerze, że drugi raz bym nie sięgnęła po te książkę, bo jednak nie odnajduję się w tak rozedrganym i epizodycznym sposobie narracji. Ale jako osoba, która przez pięć lat studiów zgłębiała teorię literatury i kształciła sobie smak literacki, muszę przyznać, że proza Fiedorczuk to literatura z najwyższej półki. Tym ,co mnie szczególnie urzekło są sceny erotyczne. Napisać dobry fragment z „momentami" to nie lada sztuka, bo zawsze istnieje ryzyko, że pisarz pójdzie w schematyczne albo kuriozalne porównania, lukrowane epitety, zarzuci różem i wszystko opisze w stylistyce dziecięcej egzaltacji lub też przegnie w drugą stronę i stworzy hard porno. Fiedorczuk udało się stworzyć prawdziwe perełki, choć niektóre sytuacje wprawiają czytelnika w konsternację (seks piętnastolatki z profesorem).

Prawdą jest zatem to co wydawca pisze na okładce, że „Nieważkość" to Bolesna, zmysłowa, pełna tajemnic i mrocznego erotyzmu opowieść o poszukiwaniu duchowej wolności.