Spotkanie z Matthew Tyrmandem

Matthew Tyrmand jest synem Leopolda Tyrmanda. W zeszłym roku wydał książkę „Jestem Tyrmand, syn Leopolda". Wychowywał się na Brooklinie, pracował na Wall Street, z wykształcenia jest ekonomistą. Lubi odwiedzać Polskę, ciekawi go nasza kultura, historia i polityka. Nie nauczył się jeszcze języka polskiego, ale ma zamiar to nadrobić. Dzieła swojego ojca czytał po angielsku. Szczególnie ważny był dla niego „Dziennik", który zbliżył go do ojca.

O tym wszystkim Matthew opowiadał na spotkaniu w „Literatce".

Pobiegłam kurcgalopkiem na to spotkanie, bo myślałam, że będzie dużo anegdotek, opowieści o Tyrmandzie,  wspomnień i generalnie, że będzie literacko i rodzinnie. I owszem, pierwsza część spotkania taka była. Matthew opowiadał o tym, jak poznawał prozę ojca, jak odkrywał jego popularność w Polsce. Mówił o tym, że teraz przyjeżdżając do naszego kraju, chce propagować polityczne wartości, w które wierzył Leopold Tyrmand - przekonanie o wolności jednostki i prawie do indywidualizmu.

Zapytany o to, jak jeszcze chciałby podtrzymywać pamięć o ojcu odpowiedział, że jest na etapie próby wytworzenia słynnej „tyrmandówki" - wódki, którą jego ojciec robił. Recepturę podobno poznał w Wilnie, gdzie to siedząc w więziennej celi z pewnym producentem napojów wyskokowych, wysłuchiwał jego porad.

A później się zaczęło... Jestem uczulona na wszelki polityczne debaty, więc jak się zaczęła dyskusja o Balcerowiczu, Gowinie, Tusku i innych, to się wyłączyłam. Każdy ma swoje poglądy (albo ich w ogóle nie posiada), ale istnieje jakiś sposób kulturalnej wypowiedzi (choć w naszych mediach...co tu dużo mówić, sami wiecie, jak wygląda kultura debaty w Polsce). Nie lubię agresywnych i autorytatywnych tez. Matthew w ironiczny sposób wypowiadał się o Michniku i „Gazecie Wyborczej", bo mu za skórę zaleźli. mówił również o polskiej gospodarce, krytykował rząd Tuska i w tym momencie już się wyłączyłam, bo ja na spotkanie literackie przyszłam i swoje już usłyszałam.

Mam mieszane odczucia po tym wieczorze. Dobrze powiedział a jedna osoba z publiczności: „Niech Pan najpierw nauczy się polskiego, a dopiero wtedy rozumie Pan, o czym pisał ojciec".