Książki z dzieciństwa

Rozmowy Ewy Świerżewskiej i Jarosława Mikołajewskiego, o których piszę poniżej, uruchomiły w mojej głowie pstryczek ze wspomnieniami.

Podobno nauczyłam się czytać dość wcześnie, bo w wieku 4 lat, a to wszystko dzięki mojej Buni. To ona dbała o moją edukację. Dziadzio natomiast przychodził do mnie i do mojego brata wieczorami i opowiadał bajki, których słuchaliśmy z wypiekami. Bardzo to lubiłam, gdy przy zgaszonym świetle, kładł się z nami do łóżka i snuł niesamowite opowieści.

Później już sami z bratem wymyślaliśmy różne historyjki. Jedną z nich pamiętam do dziś. Mój brat wymyślił sobie przyjaciół- ogromne futrzaste potwory, które mieszkały za blokiem znajdującym się powyżej naszego budynku. Stwory toczyły sobie zwyczajne życie, miały swoje pasje. Był wśród nich Kucharz, Wyścigowiec - tych najlepiej pamiętam.

Nie pamiętam jednak jaką książkę przeczytałam w całości samodzielnie, ale za to przypominam sobie, że czytałam mojemu kuzynowi, „Alibabę i 40 rozbójników".

Z tą książką wiąże się pewna historia. Mój kuzyn w zamian za to, że mu czytałam o skarbach miał mnie drapać po plecach. Niestety, jakoś niefortunne to robił i w niekontrolowanym odruchu ma dolna kończyna wylądowała z dużym impetem na jego policzku, co w efekcie skończyło się utratą zęba. Jak widać, czytanie może być niebezpieczne, gdy się odbywa w nieodpowiednich warunkach.

Wracając do książek, pierwszą, która mi utkwiła w pamięci była wypożyczona ze szkolnej biblioteki „Czarna owieczka" Jana Grabowskiego, a później pojawiły się kolejne lektury obowiązujące w Szkole Podstawowej.

Najbardziej wzruszyła mnie wtedy historia psa, który jeździł koleją - do tej pory na samą myśl łza się w oku kręci z żalu za tym biednym czworonogiem.

 

Płakałam również przy „ Chłopcach z Placu Broni".

Do wielu książek docierałam sama, w domu wszakże była klasyka - pięknie wydany Prus, Sienkiewicz, ale nie należałam do tych dzieci, które by chętnie sięgały po takie tomiszcza. Czasami Mamcik mi coś podrzuciła - w ten sposób poznałam „Sceny z życia smoków" Beaty Krupskiej.

Były oczywiście również komiksy- nieśmiertelny „Tytus, Romek i A'tomek", „Przygody Koziołka Matołka" i ....no śmiejcie się, śmiejcie - komiksy z Kaczorem Donaldem - uwielbiałam je, całe kieszonkowe na nie szło :).

 

Mama podsuwała mi również książki z rymowanymi wierszykami. „Ene Due Rabe" to był hicior, bo zawierał wyliczanki, którymi można było zabłysnąć na podwórku.

 

A dzieciństwo bez Tuwima, Brzechwy i Fredry czymże by było? „Lokomotywa", „Kaczka dziwaczka", „Ptasie radio", „Rzepka", „Małpa w kąpieli" (to na konkurs recytatorski wkuwałam na pamięć), „Leń" i tysiące innych, które do tej pory potrafię wyrecytować.

A na koniec „Dzieci z Bullerbyn" - to dopiero była przygoda czytelnicza!

A jak tam u Was z dziecięcymi lekturami? Pamiętacie, macie swoje ukochane, do których lubicie wracać?