Polonistczne kwiatki

Wczoraj na zajęciach z redakcji publikacji dostaliśmy do korekty zdania wyrwane z relacji napisanych przez studentów polonistyki. Drugi i czwarty rok miał za zadanie opisać Wrocławskie Targi Dobrych Książek. I proszę, jakie to „kwiatki" hoduje nasza filologia polska (interpunkcja oryginalna):

1. Pisarka tak zawierzyła w ludzkość, że dla niej dzieła światopoglądowo neutralnie nie istnieją.

2.  Warunki do tego były niezwykle sprzyjające: romantycznie zbierające się chmury zwiastujące orkan (cóż za złowroga nazwa w kraju poczciwych burz, wichur, zamieci), grudniowy szał zakupów, na który sprzedawcy czekają z wytęsknieniem, oraz oczywiście Wrocławskie Targi Dobrej Książki.

3. Zagłębiając się w nich możemy utożsamiać się z różnymi postaciami, przybierać różne postawy, na które nie mogliśmy pozwolić sobie w rzeczywistym świecie, przenosić się w takie miejsca, do których teraz nie możemy dotrzeć.

4. Rynek wydawniczy oraz książka przechodzą przez trudny okres swojej podróży.

5. Czy zatem targi cieszyły się ogromną frekwencją odwiedzających, którzy zostali zachęceni czytelną, bez dwóch zdań - dokładnie przemyślaną reklamą?

6. Przyglądając się wolontariuszom, można dopuścić się śmiałej hipotezy, że to właśnie oni są przyszłymi „stałymi bywalcami" targów i idąc dalej tym tropem mieć nadzieję, że Wrocławskie Promocje Dobrych Książek nie tylko nie znikną, ale i będą odwiedzane coraz to mniej przypadkowo.

7. Dojście na te stoiska nie było w ogóle dostosowane dla rodziców z wózkami.

A na koniec mój ulubieniec:

Każda książka odbywa podróż: pożyczana z rąk do rąk, traktowana jako prezent czy oddana więźniom, którzy zza krat wyjdą oczami wyobraźni poza mury.

To co, pokusicie się o redakcję? ;)