Z panią to bym się szmapana napił

Rano dowiedziałam się, że nie żyje Tadeusz Różewicz. Smutno. Miał 92 lata i dzisiaj już na pewno hula sobie w niebie z Wisławą Szymborską, Zbigniewem Herbertem i z Czesławem Miłoszem. Aż zazdroszczę Aniołom, że takie doborowe towarzystwo się im zebrało. Dam sobie rękę uciąć, że Szymborska na dzisiejszą okoliczność przygotowała jedną ze swoich loteryjek, więc na pewno Pan Tadeusz nie będzie się nudził.

A ja, cóż, bardzo miło i ciepło wspominam Poetę. Kilka razy miałam okazję podać mu dłoń. Był niezwykle szarmancki i dowcipny. Pamiętam, że podczas promocji "Kup kota w worku" Pan Tadeusz dzielnie odpowiadał na pytania, choć już pod koniec spotkania był zmęczony, a tu jeszcze trzeba podpisać książki. Siedział przy tym stoliku otoczony czytelnikami, ledwo powietrza mógł złapać, taki tłok się stworzył. I ja w kolejce stałam, ale tak mi się go żal zrobiło, bo nikt nawet mu wody nie nalał, a to było w 2008 roku, Pan Tadeusz miał wtedy 87 lat!
Podeszłam i zapytałam, czy nie ma ochoty wody  się napić, to mu naleję, a on tak mi w oczy popatrzył i powiedział:
- Z panią to ja bym się szampana, nie wody, napił.