Kącik z książkami: 18.Europejski Port Wrocław-relacja z piątku i program dnia drugiego

sobota, 20 kwietnia 2013

18.Europejski Port Wrocław-relacja z piątku i program dnia drugiego

PIĄTEK/DZIEŃ PIERWSZY

Tegoroczny Port Wrocław obchodzi swoje osiemnaste urodziny, nic więc dziwnego, że inaugurujący imprezę piątek był dniem jubileuszy. Biuro przygotowało na „Port Party" kilka nowych projektów, które zgromadziły na spotkaniach sporą publiczność.

Schemat spotkań jest zbliżony. Codziennie w Klubie Festiwalowym dziennikarz TVP Kultura-Michał Chaciński rozmawia z bohaterami danego dnia, dając tym samym przedsmak tego, co się będzie działo na spotkaniach. Przyznać muszę, że Chaciński rewelacyjnie sprawdził się w roli moderatora. Pilnował czasu, nie przerywał gościom, zadawał krótkie, zajawkowe pytania, a przy okazji zarzucił jeszcze jakimś dowcipem.

Ale wróćmy do naszych jubilatów. W ramach projektu „Języki obce" piątkowy wieczór był zarezerwowany dla noblistki Herty Müller, która w tym roku kończy 60 lat. W przeddzień poetyckiego święta nakładem Biura Literackiego ukazał się tomik poezji „Kolaże" przełożony przez Leszka Szarugę. Prowadzący rozmowę z pisarką i tłumaczem Andrzej Kopacki skupił się przede wszystkim na istocie słów w twórczości noblistki. Wcześniej w Klubie Festiwalowym Herta Müller przyznała, że ma w domu alfabetycznie ułożone szufladki, w których gromadzi wyrazy, wycina je z gazet, magazynów i z nich tworzy kolaże. To jej warsztat pracy. Wyrywa słowa z ich pierwotnego kontekstu i wtłacza je w poetycką formę. Są one nierozerwalnym elementem naszego życia: „Jeżeli podróżujemy, pojawia się słowo walizka i ono jest dla nas kluczowe" stwierdził pisarka.

Kopacki zauważył, że w twórczości autorki „Sercątka" można odnaleźć powtarzające się figury, jedną z nich jest obłęd w głowie. Czy jest on głównym celem poezji?

Andrzej Kopacki, Herta Müller

Herta Müller: „Istnieje bardzo gęsta literatura, wprowadzająca nas w stan, którego nie potrafimy określić. Tak na nas wpływa, że w głowie powstaje obłęd. Gęstość zdania to istota literatury, ale ważne jest również milczenie, które jest niezbywalnym elementem komunikacji. Gdy coś mówimy, coś też przemilczamy, wycinamy pewne informacje".

Po rozmowie nastąpiła część prezentująca utwory z premierowego tomiku. Ku ogólnej uciesze gości i publiczności okazało się, że nasza bohaterka nie ma okularów, więc zaczęły się poszukiwania. Okulary Kopackiego nie pasowały, okulary Szarugi też nie bardzo, okulary kogoś z publiczności również nie odpowiadały pisarce. Na szczęście sytuacja została opanowana i Herta Müller odczytywała swoje utwory z telebimu.

Swoje 70-te urodziny świętowali nasi polscy poeci-Ryszard Krynicki i Bogusław Kierc. Spotkanie z szacownymi gośćmi w ramach projektu „43" poprowadził profesor Stanisław Bereś. Oprócz niedociągnięć technicznych (zdjęcia wyświetlane na telebimie się zacinały, a osoba zajmująca się oprawą muzyczną gdzieś zniknęła), wieczór poetycki był udany. Profesor Bereś posadził swoich gości w „oślich ławkach" i po kolei wywoływał do odpowiedzi.

prof. Stanisław Bereś, Ryszard Krynicki

Rozmowa przerywana interwałami na 10-miunutowe czytania (Bogusław Kierc czytał wiersze z tomu „Manatki", Ryszard Krynicki z tomu „Przekreślony początek") została podzielona na trzy części. Prowadzący wypytywał o dzieciństwo, o to co ukształtowało poetów, o pierwsze zapisane obrazy oraz o doświadczenia szkolne. Okazało się, że nasi bohaterowie byli prymusami. Na jednego i drugiego poetę ogromny wpływ wywarł Mickiewicz. Bogusław Kierc przyznał, że w wieku 10-ciu lat zachwycał się „Panem Tadeuszem" oraz dziełami Słowackiego. Był również przekonany, że to on pierwszy napisał „Romea i Julię". Ryszarda Krynickiego natomiast zafascynowały „Ballady i romanse". Miał wtedy 12-ście lat. Wyobrażacie to sobie? W wieku 10-12 lat lata się po drzewach, albo zaczyna oglądać za dziewczynami, któremu chłopcu chce się wtedy siedzieć z nosem w książkach? Ale to były też specyficzne czasy.

Na zakończenie wieczorów jubileuszowych wystąpił ze swym zespołem Lech Janerka, który obchodzi 60-te urodziny. Ech, co to był za koncert! Artysta zaproponował alternatywę dla rockowego grania: „Skoro jesteśmy na festiwalu literackim to może zamiast grać będziemy sobie gadać, zrobimy takie autorskie spotkanie?". Po co Panie Janerka robić spotkanie autorskie, skoro można obie rzeczy połączyć. I tak między piosenkami odbywały się pogaduszki. A pomiędzy pogaduszkami poleciały największe hity, że wspomnę tylko o „Konstytucjach", „Rowerze", „Śmielej", „Niewolach", „Ave hella", „Jezu jak się cieszę", „Paradoksy". Artysta był w doskonałej formie, publiczność również. Lecha Janerka odurzał nas swoimi dźwiękami blisko dwie godziny, przez co nie zdążyłam na ostatni punkt piątkowego programu-dyskusję o niesprawiedliwości w życiu literackim.

Piątkowy dzień był pełen pozytywnych wrażeń, a dziś zapowiada się równie ciekawie, zerknijmy zatem do programu: