Miłość szczęśliwa

Wisława Szymborska

Miłość szczęśliwa

Miłość szczęśliwa. Czy to jest normalne,

czy to poważne, czy to pożyteczne —

co świat ma z dwojga ludzi,

którzy nie widzą świata?

Wywyższeni ku sobie bez żadnej zasługi,

pierwsi lepsi z miliona, ale przekonani,

że tak się stać musiało — w nagrodę za co? za nic;

światło pada znikąd —

dlaczego właśnie na tych a nie innych?

Czy to obraża sprawiedliwość? Tak.

Czy narusza troskliwie piętrzone zasady,

strąca ze szczytu morał? Narusza i strąca.

Spójrzcie na tych szczęśliwych:

gdyby się chociaż maskowali trochę,

udawali zgnębienie krzepiąc tym przyjaciół!

Słuchajcie, jak się śmieją — obraźliwie.

Jakim językiem mówią — zrozumiałym na pozór.

A te ich ceremonie, ceregiele,

wymyślne obowiązki względem siebie —

wygląda to na zmowę za plecami ludzkości!

Trudno nawet przewidzieć, do czego by doszło,

gdyby ich przykład dał się naśladować.

Na co liczyć by mogły religie, poezje,

o czym by pamiętano, czego zaniechano,

kto by chciał zostać w kręgu.

Miłość szczęśliwa. Czy to jest konieczne?

Takt i rozsądek każą milczeć o niej

jak o skandalu z wysokich sfer Życia.

Wspaniałe dziatki rodzą się bez jej pomocy.

Przenigdy nie zdołałaby zaludnić ziemi,

zdarza się przecież rzadko.

Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej

twierdzą, że nigdzie nie ma miłości szczęśliwej.

Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać.

Dzisiaj u mnie w rodzinie dwie okazje do świętowania. Moi Rodzice obchodzą trzydziestą pierwszą rocznicę ślubu, a Dziadkowie pięćdziesiątą. Mój Brat i Bratowa dwa dni temu mieli pierwszą rocznicę. A ja...no cóż...

Miłość szczęśliwa- czy to w ogóle możliwe? Tak, myślę, że tak. Hmmm, nawet zaczynam mieć mocne przekonanie, że przypadkowo mi się przytrafiła. Tak moi kochani, zakochałam się, zaświergoliłam zupełnie. Zielono mi i cudownie i to nie tylko w niedziele, ale w każdy inny dzień tygodnia. Tak, wiem, to początkowa faza mrówkowo-motylkowa, wzajemna fascynacja i spędzanie ze sobą każdej chwili. Jestem szczęśliwa, co widać. Non stop słyszę od znajomych, że wypiękniałam jakoś ostatnio, że jaśnieję jakimś blaskiem itp. To miłe. Jak się człowiek zakocha to świat nabiera intensywniejszych barw, wydaje mi się, że wszyscy się do mnie uśmiechają i ja sama mam ochotę wszystkich obdarzać uśmiechami. Ooooj, kończę, bo sama widzę, że zaraz różowym lukrem pojadę ;).