Marylka

Odkąd postawili we Wrocławiu Strefę Kibica, moja noga (ni ręka, ni głowa, ni też żaden inny członek mego ciała) nie przekroczyła jej progów. Ani na mecze mnie nie ciągnęło, ani na imprezy towarzyszące. Ale wczoraj...Wczoraj to ja tam jak na skrzydłach leciałam. Bo Marylka była. Jak ja czekałam na ten koncert! No śmiejcie, sie śmiejcie, cóż zrobicie- uwielbiam Marylę Rodowicz! Co za kobita! Ile ona ma w sobie energii, a należy jeszcze do tego dodać niesamowitą pogodę ducha. Marylka oderwała mnie od codzienności. Zagrała same hiciory.

- „Co chcecie, żebym zagrała? Małgośka? Ok. Będzie. Co jeszcze? Kolorowe jarmarki? Ok. Nie ma sprawy. Co jeszcze? A znacie taką piosenkę- Sing Sing? No to jeeedziemy!"

No i pojechali my. Ale nie byle jakim pociągiem, choć coś tam też o tym śpiewała :). I nawet na scenę ściągnęła sobie chłopaka z publiczności, który szalał, tańczył, klękał przed Marylką, fałszował....yyyy znaczy się- śpiewał :). A później dołączyła do niego jeszcze para wyciągnięta z tłumu spod barierek i wszyscy odtańczyli dziki taniec w rytm „Dziś prawdziwych cyganów już nie ma". Ech, co tam się działo! I na koniec uściski, buziaki i jedziemy dalej!

Jak ja się wykrzyczałam, wyśpiewałam, wywzruszałam! (wiem, za dużo wykrzykników, ale mi tak w duszy z radości krzyczy). I było życie, które jest balem i do tego jeszcze śpiewaliśmy, że choć nam w papierach lat przybyło to przecież wciąż jesteśmy tacy sami. „Wielka woda", „Szparka sekretarka" i  dopingowa piosenka dla naszych Orłów.

Zdarłam gardło, duszę w niebiosa wypuściłam i jestem totalnie wyluzowana.

Potrzebowałam takiego koncertu. Od ponad tygodnia nie mogę się odprężyć. Nie potrafię odpocząć, bo ciągle myślę o tym, co mam do załatwienia w pracy. Można się wykończyć psychicznie. Do tego firma ma problemy i dziś to już szefostwo chyba lekko przesadziło, każąc pisać oświadczenie, ze skoro mamy w pokoju radio, to będziemy opłacać abonament...Ale ciii, ciii, przepadnijcie złe myśli, wróćmy do wczorajszego wieczoru.

Na moment zapomniałam o wszystkim. Naprawdę. Zostałam zabrana do zupełnie innej rzeczywistości. Ech. Dziękuję. Tego mi było trzeba. A za dwa tygodnie Hurt w Lubawce i na koniec lipca moje marzenie- Red Hot Chili Peppers.