Teksty umieszczane na tym blogu, są mojego autorstwa. Kopiowanie i wykorzystywanie ich w innych miejscach, tylko za zgodą autorki

niedziela, 16 lutego 2014

Krystyna Kofta "Fausta"



 

Autorka: Krystyna Kofta
Tytuł:Fausta
Wydawnictwo: W.A.B.
Rok wydania: 2010







Fausta – czternastoletnie dziecko nocy. Ma jasną cerę, ciemne włosy. Zaczytana w Balzaku, gdyż świat z jego książek wydaje się być zbliżonym do jej świata. Panicznie boi się starości. Dlatego obsesyjnie dba o swoje ciało.


Piękna Helena Lejmanowa  – matka Fausty, kobieta upadła, nieradząca sobie z życiem. Straciła męża. By utrzymać siebie i córkę świadczy usługi erotyczne „wujkom”, których sprowadza do domu.  Alkoholiczka.  Nie potrafi nawiązać relacji z córką.


Filip Fołtynowicz – ponad sześćdziesięcioletni kawaler. Zamożny. Aktywny seksualnie. Wykształcony. Ma oryginalne zachcianki. Fausta wpadła mu w oko.


24 maja 1978 roku. Piękna Helena spisuje umowę z Filipem Fołtynowiczem i sprzedaje mu córkę. Matka podpisuje zgodę na ślub. Fausta ma czternaście lat.


Bogna Wagner – pisarka. Żyje w wolnym związku z Konradem. Chorowała na raka. Ma depresję i myśli samobójcze. Poznaje Faustę w szpitalu. Jej pisarski zmysł podpowiada, że właśnie znalazła bohaterkę swej powieści.


Krystyna Kofta stworzyła opowieść o relacjach. Między matką, a córką. Między kobietą, a mężczyzną. Między pisarką i bohaterami, których tworzy. Między fikcją i rzeczywistością. To książka o próbie przekraczania granic, walce z ograniczeniami oraz o tajemnicach, które każdy z nas w sobie nosi.


Bogna i Fausta to dwie skrajności. Pierwsza z nich prezentuje typ duchowy, nie dba o wygląd, a jedynie o swój intelekt. Boi się starości dlatego ze względu na ponure widmo starczej demencji. Z kolei młoda Fausta jest typem cielesnym, obsesyjnie dba o siebie. Boi się starości dlatego, że odbiera ona piękno.

Bogna nie wierzy w boga, Fausta była w klasztornej szkole i w bogu się zakochała. Nie kocha za to swojego męża, ale jest mu wierna, ponieważ tak przysięgała przed ołtarzem.


Bogna i Fausta. Pierwsza to bohaterka wiarygodna, problem pojawia się przy drugiej. Tożsamość Fausty jest w powieści wciąż podważana. Kto kogo opowiada? Kto zmyśla, a kto mówi prawdę? Bogna lepi postać swej bohaterki powieściowej ze strzępków historii, rozmów, obserwacji i wiadomości, które zdobywa urządzając prywatne śledztwo. Fausta zwierza się Bognie, ale wyznania jej okazują się koloryzowane.  Świat przedstawiony zaczyna się komplikować. Granice między kreacją, a prawdą upłynniają się. Rzeczywistość, w której egzystuje Bogna zaczyna nakładać się na fikcyjne życie Fausty, które tworzy. Wyobraźnia zostaje spuszczona z łańcucha i efekt finalny jest zaskakujący.


„Fausta” to nie tylko powieść o kreacji i przenikaniu się literackiego świata z rzeczywistością pozatekstową, to również zawierająca wątki autobiograficzne historia kobiety, która walczy ze śmiertelna chorobą. Autorka ukazuje wewnętrzną walkę pomiędzy instynktem samozachowawczym, a depresyjnymi myślami i bezsilnością, które niebezpiecznie popychają w stronę samobójstwa.

1 komentarz:

  1. Nie wiem czemu ale od zawsze nie lubię czytać książek gdzie chociażby w jednym zdaniu pisze coś o chorobie. W ten właśnie sposób odłożyłam Intruza o ile dobrze pamiętam, wyczytując że główna bohaterka była chora na nowotwór.
    Zatem i ta książka pewnie nie zawita w moje dłonie... chociażby była nie wiem jak wychwalana.

    OdpowiedzUsuń

To miejsce na wyrażenie Twojej opinii. Ja się podpisałam pod swoim tekstem, więc Ty też nie bądź anonimowy. Anonimowe komentarze będą usuwane.