Krystyna Kofta "Fausta"

 

Autorka: Krystyna Kofta

Tytuł:Fausta

Wydawnictwo: W.A.B.

Rok wydania: 2010

Fausta – czternastoletnie dziecko nocy. Ma jasną cerę, ciemne włosy. Zaczytana w Balzaku, gdyż świat z jego książek wydaje się być zbliżonym do jej świata. Panicznie boi się starości. Dlatego obsesyjnie dba o swoje ciało.

Piękna Helena Lejmanowa  – matka Fausty, kobieta upadła, nieradząca sobie z życiem. Straciła męża. By utrzymać siebie i córkę świadczy usługi erotyczne „wujkom”, których sprowadza do domu.  Alkoholiczka.  Nie potrafi nawiązać relacji z córką.

Filip Fołtynowicz – ponad sześćdziesięcioletni kawaler. Zamożny. Aktywny seksualnie. Wykształcony. Ma oryginalne zachcianki. Fausta wpadła mu w oko.

24 maja 1978 roku. Piękna Helena spisuje umowę z Filipem Fołtynowiczem i sprzedaje mu córkę. Matka podpisuje zgodę na ślub. Fausta ma czternaście lat.

Bogna Wagner – pisarka. Żyje w wolnym związku z Konradem. Chorowała na raka. Ma depresję i myśli samobójcze. Poznaje Faustę w szpitalu. Jej pisarski zmysł podpowiada, że właśnie znalazła bohaterkę swej powieści.

Krystyna Kofta stworzyła opowieść o relacjach. Między matką, a córką. Między kobietą, a mężczyzną. Między pisarką i bohaterami, których tworzy. Między fikcją i rzeczywistością. To książka o próbie przekraczania granic, walce z ograniczeniami oraz o tajemnicach, które każdy z nas w sobie nosi.

Bogna i Fausta to dwie skrajności. Pierwsza z nich prezentuje typ duchowy, nie dba o wygląd, a jedynie o swój intelekt. Boi się starości dlatego ze względu na ponure widmo starczej demencji. Z kolei młoda Fausta jest typem cielesnym, obsesyjnie dba o siebie. Boi się starości dlatego, że odbiera ona piękno.

Bogna nie wierzy w boga, Fausta była w klasztornej szkole i w bogu się zakochała. Nie kocha za to swojego męża, ale jest mu wierna, ponieważ tak przysięgała przed ołtarzem.

Bogna i Fausta. Pierwsza to bohaterka wiarygodna, problem pojawia się przy drugiej. Tożsamość Fausty jest w powieści wciąż podważana. Kto kogo opowiada? Kto zmyśla, a kto mówi prawdę? Bogna lepi postać swej bohaterki powieściowej ze strzępków historii, rozmów, obserwacji i wiadomości, które zdobywa urządzając prywatne śledztwo. Fausta zwierza się Bognie, ale wyznania jej okazują się koloryzowane.  Świat przedstawiony zaczyna się komplikować. Granice między kreacją, a prawdą upłynniają się. Rzeczywistość, w której egzystuje Bogna zaczyna nakładać się na fikcyjne życie Fausty, które tworzy. Wyobraźnia zostaje spuszczona z łańcucha i efekt finalny jest zaskakujący.

„Fausta” to nie tylko powieść o kreacji i przenikaniu się literackiego świata z rzeczywistością pozatekstową, to również zawierająca wątki autobiograficzne historia kobiety, która walczy ze śmiertelna chorobą. Autorka ukazuje wewnętrzną walkę pomiędzy instynktem samozachowawczym, a depresyjnymi myślami i bezsilnością, które niebezpiecznie popychają w stronę samobójstwa.