Marcin Gutowski "Trójka z dżemem. Palce lizać! Biografia pewnego radia"

 

Autor: Marcin Gutowski

Tytuł: Trójka z dżemem. Palce lizać! Biografia pewnego radia.

Wydawnictwo: Znak

Rok wydania: 2012

1.04.1962 roku poszło w eter pierwsze zdanie: „ Tu Program Trzeci z Warszawy" . Minęło pięćdziesiąt lat, a Trójka wychowuje kolejne pokolenie swoich słuchaczy. W związku z tym pięknym jubileuszem przez cały rok odbywały się  różnego rodzaju imprezy i pojawiło się kilka publikacji autorstwa pracowników radia. Swoje wspomnienia wydali m.in. Marek Niedźwiedzki i Wojciech Mann, a teraz do tego zacnego grona dołączył Marcin Gutowski, który napisał biografię Trójki.

„Trójka z dżemem. Palce lizać!" to przekrój historii związanych z kultowymi audycjami, postaciami, to opowieści o kolejnych dyrektorach , o trudnej walce o własny, niezależny charakter radia. Trójka bowiem od samego początku stawiała na oryginalność, a pomysły kolejnych dyrektorów i redakcji sprawiły, że na przestrzeni lat wyrobiła sobie silny profil, zyskując tym samym ogromne grono wiernych słuchaczy.

Gutowski opowiada o takich audycjach jak Mój  magnetofon,  który później przekształcono w Muzyczną pocztę UKF, opisuje dzieje podstawowego bloku radiowego -Zapraszamy do Trójki,  wspomina o Poczcie Trójki, o audycjach muzycznych i satyrycznych. Przytacza mnóstwo anegdotek- a to o tym jak Ewa Dudzińska zrobiła relacje z wydarzenia, które się jeszcze nie odbyło, a Marcinowi Zembatemu pies zeżarł legitymację i strażnik nie chciał go wpuścić do radia,  jak to Marek Niedźwiedzki posyłał więźniom papier toaletowy i papierosy, jak powstała pierwsza radiowa drużyna piłkarska i dlaczego wszyscy chcieli z nią rywalizować. Są tu również krótkie notki wspomnieniowe o ludziach, którzy z Trójki odeszli Gutowski pisze m. in. o Jonaszu Kofcie, którzy chował się pod łóżko przed ludźmi walącymi do niego drzwiami i oknami z kolejnymi zleceniami, o największym bajarzu, wielkim Gadativusie - Lwie Kaltenberghu, o Monice Olejnik, która na wstępie opierniczyła dyrektora Turskiego za spóźnienie na rozmowę o pracę.

Z tych opowieści zebranych przez Gutowskiego wyłania się obraz miejsca, które przyciąga do siebie ludzi z otwartymi umysłami, gdzie panuje rodzinna atmosfera, a problemy są rozwiązywane wspólnymi siłami.

Ja sama jestem wierną słuchaczką Trójki, dlatego z taką ciekawością sięgnęłam po tę biografię. Przyznać trzeba autorowi, że napisał książkę poukładaną, nawet widać w niej pewien zamysł, ale dla mnie jest to zbyt lapidarne. Za mało faktów, za mało analiz, za mało wszystkiego. Gutowski zaczyna swoją opowieść od początku i ciągnie ja do samego jubileuszu, nie rozumiem zatem dlaczego w książce nie pojawia się wzmianka o tym jak powstawały programy alternatywne prowadzone przez Agnieszkę Szydłowską, nie ma słowa o Radiowym Domu Kultury prowadzonym przez Baszkę Marcinik, a co z Dobronocką, Trójkowo-Filmowo, Markomanią i audycją Michała Nogasia Z najwyższej półki?

Oczywiście Gutowski wspomina o innych kultowych audycjach- o Liście przebojów,  czy też Mini-Maxie, ale czyż rzetelna biografia nie powinna zawierać wszystkich faktów z życia bohatera?

Nie twierdzę, że książka Gutowskiego jest zła, ale ja jestem wymagająca i o radiu, którego namiętnie słucham od kilku lat, chciałabym wiedzieć wszystko, a „Trójka z dżemem. Palce lizać!" to jedynie podrażnienie moich kubeczków smakowych. I dziwi mnie fakt, że autor, który jest reporterem, nie drążył tematu, nie przeanalizował konfliktu, na skutek którego z radia odeszły na jakiś czas najważniejsi redaktorzy. A może taki zamysł autorski był, by pokazać jedynie zarys biograficzny? O.K., ale wtedy tytuł powinien brzmieć: „Trójka z dżemem. Palce lizać! Zarys historii pewnego radia".