Artur Andrus "Blog osławiony między niewiastami"

Autor: Artur Andrus

Tytuł: Blog osławiony między niewiastami

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Rok wydania: 2012

Najpierw sukces odniosła książka pt. „Każdy szczyt ma swój Czubaszek", teraz ogromnym zainteresowaniem cieszy się płyta pt. „Myśliwiecka", więc nic dziwnego, że do tej bijącej w świecie kulturalnym dwójki dołączyła kolejna publikacja -  „ Blog osławiony między niewiastami". Nie ma co ukrywać, bo sam na wierzch wyłazi- Artur Andrus jest teraz na topie.

Przedstawiać człowieka chyba nie trzeba, ale gdyby jednak znalazł sie ktoś, kto nigdy nie słuchał Trójki, nie oglądał kabaretowych biesiad, albo serialu „Spadkobiercy", to niech sie dowie, że Artur Andrus jest, jak sam siebie nazywa klasykiem zwracania uwagi na rzeczy pozornie banalne.

Sześć lat temu do znanego konferansjera zadzwonił telefon:

- Dzień dobry Panie Arturze, czy byłby Pan zainteresowany publikacją raz w tygodniu tekstów dla naszych internetowych czytelników?

Hmmm, pomyślał sobie Pan Artur, czemu nie? Kiedyś pisało sie do papierowej prasy, a dziś można i w sieci spróbować.

„Z tym, że o tym, że to jest blog, ja się dowiedziałem o tym po pół roku pisania" - wspomina artysta w rozmowie ze swym kolegą po fachu- Michałem Nogasiem.

I tak to się zaczęło, a jak się skończyło? Oto mamy przed sobą prawie sześciuset stronicową knigę o wdzięcznym tytule: „ Blog osławiony między niewiastami". Jak sam autor wyznaje: „Tytuł nie zawsze musi być mądry.  W tytule zgadza się tylko blog. Do tej pory np. nie mogę zrozumieć o co chodzi w tytule Żółta łódź podwodna."

Jak się nietrudno domyślić najnowsza książka radiowego redaktora od rozrywki jest zbiorem postów publikowanych na blogu, ale to nie wszystko. Są tu również teksty pisane dla policyjnego czasopisma oraz felietony umieszczane na łamach medycznego periodyka.

Co my tu znajdujemy w tych felietonach? Ano na pewno ogromny zastrzyk poczucia humoru i lekkiej, czasami nieco naiwnej ironii. Andrus nie skupia się na wielkiej polityce, nie komentuje medialnych afer, nie zagląda na łamy Pudelka w poszukiwaniu skandali i nie zagląda celebrytom za firanki. Nie. To porządny człowiek, który zajmuje się porządnymi i przyziemnymi sprawami. A tematy podrzuca mu życie oraz radiosłuchacze. Poczytamy sobie zatem o tym, co może się stać, gdy podczas sprawdzianu na lekcji biologii napiszemy wypracowanie o znaczeniu jeleni w miastach, osiedlach, krajobrazie, podczas, gdy nauczycielka chciała się od uczniów dowiedzieć jakie jest znaczenie zieleni; obejrzymy galerię oryginalnych znajomych Pana Artura; zaglądniemy do Księgi Dowcipu Turystycznego; pośpiewamy piosenki i wyrecytujemy wiersze; pozjeżdżamy na stokach narciarskich; prześledzimy losy powieściowych bohaterów- państwa Kopf bis Fuss; pojeździmy po kraju, wyszukując co piękniejsze absurdy.

Byś może już wcześniej ktoś z Was śledził wpisy blogowe Pana Artura, ale dopiero w książce można wynaleźć coś, co jest niezaprzeczalnym spoiwem tych tekstów. Jest to temat, który przewija się przez felietony niczym lejtmotyw, Andrus szczególnie upodobał sobie wyłapywanie wszelkich perełek językowych w otaczającej nas rzeczywistości. Często bierze na język gdzieś zasłyszane zdania i się nad nimi w uroczy sposób pastwi, zachowując przy tym swą sławną udawaną naiwność. Zazwyczaj takie słówko, czy też sformułowanie staje się pretekstem do napisania wiersza, albo piosenki.

Nie przerażajcie się zatem, że to AŻ sześćset stron, bo nawet się nie obejrzycie, a już będziecie po lekturze tych ZALEDWIE kilkuset stroniczek.